اندک اندک می رسد پایان زمان

هم زعمر خدمت و هم جسم و جان

عمر خدمت طی شده و عمرم چنین

توشه راهم چه باشد بهر من در آن جهان

در طی این سی چه بالا و پایین ها شدیم

گاه و گاهی در بلندی ما شدیم چون قهرمان

کسب علم و تجربه کردیم بسی در این مسیر

یا ز استادان ماهر یا ز درس این و آن

بس مشقت ها بدیدیم و گاهی هم خوشی

طی شد آخر این زمان با دوستانی مهربان

حال می باید که بگذاریم زمین ، ما این گران

بار این مسئولیت را ، بهر نیروی جوان

یادگار ما در این سی چون بود ای رهگذر

گر بود نیکو شود یادم نکو در آن جهان

تربیت شد نسل بعد ما به علم روز هم

لیک کافی هم نباشد چونکه میباشد گران

بایدش با تجربه همراه باشد علم او

تا که او خشنود گردد بهر این دو در میان

هر چه را آموختم یا تجربه اندوختم

در کف اخلاص بنهادیم و تقدیم این چنان

این چه تشبیهی است عمر خدمت و با عمر ما

هر دو دارد ترک یک جایی چو تیر از یک کمان

در زمان ترک خدمت می کنم تقدیم من نیکو عمل

یادگاری نیک باشد این بجا مانده ز ما چون ارمغان

بهر آن دنیا بباید بر اعمالی ثواب

غیر از این ارزش ندارد بهر روز امتحان

بهره ها دارد بسی این یادگار و تجربه

یادها گردد ز ما در این جهان و آن جهان

پس بدان هستی تو در پایان راه

عمر خدمت سر شده در این مکان

آنچه بنهادی زخود از تجربه یا یادگار

چونکه نیکو هست آن ، شد توشه بهر کاروان

توشه راه است جانا آنچه با خود می بری

باشد اعمالت گشوده نزد رب مهربان

ای خدای مهربان اینجا بود خدمت تمام

جملگی رفتار بود بهر رضایت فارغ از اهریمنان

توشه راهم ببین اعمال نیکو یا که بد

تو که ستار العیوبی ای کریم مهربان

عذر و تقصیرم ببخشید دوستان ارجمند

تا که راهی گردم این دم من بسوی دلستان

منبع:ndayefazilat.ir